Całe miasto przecieka odwilżą. Kałuże mieszają się z śniegiem niepewnym, czy już nie zmienił się w wodę; kapie niebo i dachy, nie ma ucieczki przed wodą. Jakby zaczynała się wiosna, a przecież do niej jeszcze daleko. Niemniej pojawiło się życie.
Wieść o nim dotarła do Tego od teledysku wieczorem, co ważne, ósmego grudnia. Ósme dni miesiąca to w rodzinie Tego od teledysku dni naznaczone, być może błogosławione, a być może dotknięte w czasach pogańskich spojrzeniem jakiegoś bóstwa, lub w czasach chrześcijańskich autystycznego anioła układającego sobie wieczność w szczegółowo uporządkowany sposób oparty o drobiazgi. Rodzice Tego od teledysku urodzili się ósmego dnia różnych miesięcy, jego siostra przyszła na dnia ósmego dnia jeszcze innego miesiąca i pewna reprezentacja dziadków także. Ten od teledysku wykazał się buntowniczą postawą, rodzina wpisała go jednak w tradycję sumując cyfrę opisującą dzień tygodnia z tą opisującą miesiąc; w sumie dawały oczekiwaną ósemkę. Tylko brat Tego od teledysku się wyłamał skutecznie – z jego datą urodzin nic się nie da zrobić, nie ma w nim ósemki i już.
Córka siostry Tego od teledysku miała kontynuować bunt. Lekarze naznaczyli jej czas urodzin na okolice dwudziestego grudnia. Ale co tam knowania lekarzy, co tam marzenia bojowników realizmu i wymazywaczy z życia magii. Gdy nadszedł ósmy dzień grudnia spisek pogańskiego bóstwa i autystycznego anioła doprowadził do uszanowania rodzinnej tradycji. Na świat przyszło dziecko, o którym kompletnie pogubieni w tym wszystkim rodzice mogli tylko zawołać: "malutka! Jest taka malutka!", gdy Ten od teledysku zadał oczywiste w takich sytuacjach pytania a one pognały na tą wcale nie tak daleką, ale też nie tak znowu bliską wyspę, na której mieszkają.
Może i malutka, ale wystarczająco kumata, by wiedzieć kiedy się urodzić i na tyle uparta, by do tego doprowadzić na przekór całemu światu. I dobrze.
tenodteledysku 