godzinę później niż ostatnio

– Śmieszna sprawa – oznajmił Szałapach zdjęciu kogoś całkowicie mu obcego. – Śmieszna, ale i prosta. Wszyscy oczekują wzajemności. Jeśli ktoś pogłaszcze mnie po głowie, zaraz nadstawi własną do pogłaskania. Jeśli ktoś strzeli mnie w pysk, sam się zaraz zasłoni, pewny, że chcę mu oddać. To najbardziej podstawowa reakcja – zachować się jak odbicie w lustrze i oczekiwać, że druga osoba też to zrobi. Kąt padania równa się kątowi odbicia.
Zdjęcie przedstawiało brązowawą kobietę na brązowawym tle. Było dość stare i wyglądało trochę, jakby zostało ukradzione z czyjegoś nagrobka. W rzeczywistości Szałapach ukradł je bezczelnie z kolekcji jednego faceta, na jego oczach. Gość widział to, wytrzeszczał oczy, ale nie wiedział jak zareagować. Okrzyk: "hej kradniesz zdjęcie mojej praciotki!" wydawał mu się głupi.
Za karę ukradł więc Szałapachowi breloczyk od kluczy. Może planował jakieś negocjacje, ale breloczek przypadł mu do gustu,a praciotki i tak nie znał.
– Bez wzajemności – tłumaczył Szałapach zdjęciu nie swojej praciotki – ludzie wydają się sobie niepełni. Dlatego się żenią, organizują w kluby i korzystają ze zbiorowych wycieczek podczas wakacji. Siedzą potem przy stołach, w fotelach i w autobusach i grają gry w stylu: "ty mnie trochę pozanudzałeś, to teraz ja cię trochę pozanudzam". Wzajemność jest podstawowym prawem wszechświata i pewnie jakoś ma się nawet do krążenia atomów. Pozostając jej wierny, powinienem za każdą usłyszaną i zachowaną historię opowiadać komuś swoją. Wtedy byłbym szczęśliwy jak niemowle przy piersi.
Patrzyli na siebie dłuższą chwilę bez wzajemności, bo spojrzenie cudzej praciotki wędrowało gdzieś w bok, w jakieś starożytne dale. Cokolwiek łączyło ją z fotografem, oddała mu kilka swoich chwil, z których zachował jedną, a on w zamian obdarował ją swoim kunsztem.